Ons gevoel voor theater De Schalm 
De Schalm heeft een paar moeizame financiële jaren achter de rug. Een faillissement in de nabije toekomst is wellicht niet te voorkomen. Het college deed de Raad daarom een voorstel om het voortbestaan van het theater in de komende jaren te waarborgen. Die helpende hand om daarmee ook het cultureel voorzieningenniveau in Veldhoven op peil te houden, kost een flinke som geld. Was vrijwel de hele Raad overtuigd van het ‘nut’ De Schalm, de zoektocht naar waar die 450.00 euro in de (komende) begroting vandaan te halen, leidde tot een uitgebreid en soms heftige discussie in de raadsvergadering van 26 augustus. Voorzitter Wim Meijberg vertolkte het gevoel van PvdA – de fractie over op zijn eigen wijze.
“Ik begin, zoals in het theater, met een proloog.
Het motto van de Schalm is het professionele podium van Veldhoven te zijn voor artiesten, 
amateurgezelschappen en bedrijven. In essentie voegt het theater hiermee in cultureel opzicht grote betekenis toe aan het leven van inwoners van Veldhoven en omgeving. Zo draagt het theater ook bij aan een goed leef- en woonklimaat voor Veldhoven.
Een van de kernpunten van de missie van de Schalm is: elkaar zien… samen zijn… elkaar ontmoeten. Het theater wil een plek zijn, die letterlijk en figuurlijk verbinding brengt. Een professionele locatie, die mensen bij elkaar en tot elkaar brengt. Een ontmoetingspunt voor jong en oud. En de plek waar mensen door hun kunst te tonen in verbinding komen met de ander. De Schalm betekent ook letterlijk het verbindingselement ‘schakel’.
‘Dat staat met zoveel woorden in het verkiezingsprogramma van de PvdA Veldhoven en daarmee ook in het huidige coalitieprogramma waarmee wij hard werken aan het mooier maken van Veldhoven of, in het geval van de Schalm, mooi Veldhoven te behouden!
Het hoofdprogramma voor vandaag: “Cultuur is duur”, maar dan krijg je ook wat! Cultuur is mede van belang, omdat het ons mensen draagt en ontwikkelt. De Schalm maakt er bepaald geen potje van om een verhoging van haar subsidie te vragen. Een behoorlijke verhoging… Het maakt het theater de duurste culturele voorziening van Veldhoven; veruit!
De toegangskaartjes kunnen eigenlijk niet meer duurder worden. De bezettingsgraad van de stoelen is helemaal oké en het management doet zijn best om met beperkte mankracht de zaak te runnen. Bovendien zijn er geen opbrengsten vanuit de horeca, die in andere handen is. Kortom er valt niet veel te halen c.q. te verbeteren.
Gebleken is dat De Schalm al jaren gevraagd heeft om een hogere exploitatiesubsidie. Daar hebben eerdere colleges met begrip op gereageerd, zonder daar een gulle hand op te laten volgen. Jammer nu lijkt het financiële probleem als een kikker uit de emmer te komen.
Tot slot “De Nazit”. Dit alles gezegd hebbend, begrijpt de Raad inmiddels wel dat de PvdA de Schalm graag wil behouden, ondanks de vele centen die het kost. Wetend dat opnieuw gaten in onderhoud en/of exploitatie kunnen vallen – in het verleden behaalde resultaten bieden, zoals u weet, geen garantie voor de toekomst – dringt onze fractie aan op een hernieuwde discussie rondom het beleid van alle Veldhovense culturele voorzieningen. Wat willen wij en als we kiezen, wat hoort bij Veldhoven en waar moeten we afscheid van nemen? Want gaten vullen houdt op.”
Wim Meijberg begon en eindigde zijn betoog met coupletten uit Theater van Jasperina de Jong:
O mijn liefde, het toneel
Het verdriet snoert mij de keel
Als ik denk dat we ooit verliezen zouden
Als ik denk hoe ik geniet
Van al ’t moois dat men ons biedt
Zeg ik, neen, dit dient tot elke prijs behouden
Die verwachtingsvolle glans op elk gelaat
Als om kwart na acht precies het doek opgaat…
Theater
Wat verkwikkend allemaal
Ongelofelijk vitaal
Theater
Kijk, die grijsaard, die is bloot
Nou, ik vind het wel een stoot
Zie je daar die twee in ’t zwart geklede heren
Die gaan strakjes in het voetlicht urineren
O, ik voel me als een vissie in het water
In een theater
’t Is de liefde van mijn leven, nu en later
Theater
